Zamanın plastik aşkları
Zamanın aşkları da biraz alışverişe benziyor..Sen ne verdin, sen ne aldın hesabı var. Eğer aşka düştüyseniz hesabı bilmeniz de şart oluyor..
Hayatta ki bütün ilişkiler alışveriş üzerine kurulu ama konu aşk olunca insan duygularını da çıkmaza sokuyor.Aile dışında karşılıksız ilişki yok gibi, Herkes de bir beklenti..Sonunda üzülen yine insan oluyor..Ayrılık kaçınılmaz acı sonumuz gibi..
Aşk nedir.. Ya da bir insan birini neden sever? Bu sabah kafamda bu soruyla uyandım..Uzun uzun düşündüm ve anladım insan aslında severken bile kendini düşünen bir varlık.. Kendinizi iyi hissettiğiniz kadar sever ve karşılığında bir o kadar da sevilmek istersiniz...
Hadi düşünün.. Mutlaka olmuştur çevrenizde ayrılık acısı çeken biri. Sözler hep 'ben onu çok sevmiştim ama..'. 'Onun için neler yapmıştım...' ee hani aşıktınız...
Ya hu aşık insan 'ben'li cümle kurabilir mi? Galiba ayrılık acısı çekenlerin üzüldüğü nokta yaptıkları yatırımın heba olması...
Biz ne sevmeyi biliyoruz ne de sevilmeyi, 21. yüzyılın tüketen insanoğluyuz.. Kaynağı içimizde olan sevgiyi bile dışarıda bir yerlerde arıyoruz, ötesi var mı...
Sosyal medyada meşhur olan Mevlana sözlerini beşeri aşkımıza alet ediyoruz. Eleştirdiğime bakmayın bende bu gafı yapanlardanım. Fuzuli'nin en önemli eserini beşeri aşka bağladım ki, hala utanıyorum bu yanlışımdan.. (Bakınız: Fuzuli Kantatası)
Bütün bunların bilincine bende geç varanlardanım.. Beşeri aşk bir yana ilahi aşka ulaşmak isterdim. Sanatı bırakıp sanatçının sırrına ermek... Meğer sanatını bilmeden sanatçıyı sevemezmişiz... Meğer kulu sevmeyi bilmeyen Hakk'a da ulaşamazmış. Döndük mü yine başa...
Ruhunuzun inanmadığı şeylere sözlerinizi inandırmayı deneyin bir de. . Güneşe dönün yüzünüzü ruhunuz aydınlansın..Belki buluruz doğru yolu ne dersiniz?
